خاطره : یک

« هو الحق »

سلام و دو صد درود...

یه وقتایی یه تصمیم هایی میگیریم که تا مدت ها آثارشون تو زندگیمون میمونه

تصمیم هایی که راه جبران ندارند ، فقط تجربه میشن که دیگه تکرارشون نکنیم

من یه بار همچین تصمیمی گرفتم ، که هم تاوانشو دادم هم شد یه تجربه خیلی بزرگ

الان که به عقب برمیگردم میگم : کاش کمتر لجبازی میکردم،کاش به مشورت های دیگران گوش میدادم

کاش قانون هایی که برای خودم ساخته بودم رو زیر پا نمیذاشتم ، کاش و صد کاش میاد سراغم

من یکی از مهم ترین قانون های زندگیمو شکستم...

من بر اساس یه سری قانون که خودم وضع کردمشون زندگی میکنم

یکی از اون قانون ها اینه : وقتی کسی رو دوست داری (چه زن چه مرد) هیچوقت بهش ابراز نکن و نذار بفهمه ، چون انسانها مثه بار های ناهمنام شیمی هستن ،وقتی بار من مثبت بار کسی که دوسش دارم منفی ،من با ابراز علاقه م سعی کردم بارم رو شبیه اون کنم ،و اینجوری میشه که همدیگه رو دفع میکنیم ، چون هیچ دو بار همنامی هم دیگه رو جذب نمیکنن

من به این قانون ایمان دارم و درباره هر نوع آدمی امتحانش کردم ، همیشه اولش با ابراز علاقه کردن آدما دور میشن از ما ، بعدش یا کلا واسه همیشه فاصله میگیرن،یا میان نزدیک...اما امان از اون روزی که به نیت شوم و بازیچه قرار دادن نزدیک بشن

نتیجه »»» 

1.قانون هاتون رو اصلا زیر پا نذارید حتی اگر پای دلتون در میون بود 

2.گاهی لجبازی رو کنار بذاریم و به مشورت ها گوش بدیم ، چون ما گاهی اونقدر غرق قضیه میشیم که دیگه درست و غلط رو تشخیص نمیدیم

« وظیفه من در قبال قلبمه »

یا حق